Eenzaam maar niet somber

Voor mij is veganist zijn een persoonlijke keuze die ik voor Gods liefde heb gemaakt. Buiten goed voor de natuur en mens en dier willen zijn en goed voor eigen lichaam willen zorgen, heb ik een drijfveer die ik niet wil delen, het is een zaak tussen de Schepper en mij.

Misschien daarom betekent veganist zijn voor mij ook eenzaamheid, vanwege onbegrip, en afwijzing, soms spot, zelfs door christenen. Mijn ervaringen weerhouden mij ervan om over mijn levensstijl te spreken. “Beter een lichtend licht en een zoutend zout dan een harde donkere spraakwaterval” had ik zo bedacht.

Opvallend genoeg zijn het juist andere ‘geloven’, die respect voor mijn keuze tonen. Ik bid dan ook makkelijker voor die personen, dan voor de ‘gevestigden’.

Dit alles lijkt somber, maar zo is dat niet bedoeld. Ik zie met verwondering in elk levend wezen de wijsheid en onovertroffen kundigheid waarmee dat gemaakt is. Zo mogen kijken, is dat niet een geschenk? Er is zoveel moois op aarde waar jij en ik van mogen genieten, dat kan elke dag. De Heer is goed. En door voor het goede van God te willen kiezen is er blijheid in ons hart.

“Zie op naar Jezus, naar zijn prachtige liefdevolle gezicht, kijk hem aan en verwonder je en merk op dat de dingen van de wereld vervagen in het licht van zijn schoonheid en goedheid.”

Joan (uit Nijmegen)