Groen Gelovig

GroenGelovig, prachtig initiatief voor de schepping!

Uhhh, let wel: zonder dieren …

Met vreugde en dankbaarheid

Met vreugde en dankbaarheid zie ik in de afgelopen week op social media de berichten voorbij komen. Ja, het is een prachtige prestatie: GroenGelovig is een feit. Het is de ChristenUnie gelukt om twaalf christelijke organisaties te enthousiasmeren om met elkaar de groene belofte te ondertekenen. Het is gelukt om de neuzen van christenen van allerlei denominaties dezelfde groene kant op te krijgen. Werkelijk waar, dat is een fantastische prestatie! Dat stemt mij blij en dankbaar.

Deze historische middag, onder leiding van de dagvoorzitter Reinier van den Berg, is gevuld met toespraken over zorg voor en het beschermen van Gods schepping, aandacht voor duurzaamheid en stem geven aan de allerarmsten, “want milieuschade treft vaak in eerste instantie hen”, het zingen van lofliederen voor God onze Maker, het verbeelden van de natuur in dichterlijke woorden, een pleidooi voor nog meer groene kerken met zonnepanelen op het dak (kerk of thuis), afval scheiden, fair trade producten, repair café’s en de voorpublicatie van de Groene Bijbel die in oktober uitkomt (zie ook: the Green Bible).

Op deze feestelijke en actieve middag in de Jacobikerk te Utrecht dragen Anja, Aron, Gijsbert, Joke, Liesbeth en ik ook ons steentje bij aan de gesprekken en de workshops. We verdelen ons in duo’s en zo zijn Anja en Joke bij de groene kerken, Aron en Gijsbert bij de jongeren, en Liesbeth en ik bij de duurzame bucketlist. In de pauze en na afloop netwerken we en daarna gaan we heerlijk vegan eten bij De Werfkring op de Oudegracht.

Ontgoocheld en verbaasd

Met vreugde kijk ik terug. Maar ik moet eerlijk bekennen: ik ben ook ontgoocheld en verbaasd, teleurgesteld en verbluft. Want hoe heerlijk en goed verzorgd de borrel met de biologische (streek)producten ook is, kritische reflectie op het gebruik van dieren en dierlijke producten vanuit christelijk perspectief en vanuit de geloofsbelijdenis dat onze God ‘Vader van de schepping’ (Opwekking 505) is, is er sporadisch, lees: weinig tot eigenlijk niet.

Het lijkt alsof alle indringende berichtgevingen van de laatste jaren over onze ecologische voetafdruk, de verwoestende invloed van de intensieve veehouderij op het klimaat, het massaal leegvissen van de oceanen en de crisis die dit in de natuur teweeg brengt volledig aan deze christelijke organisaties voorbij is gegaan. Onze medeschepselen de dieren, dierenwelzijn, dierenleed, maar ook items als onze eigen gezondheid of de ethiek van voeding hebben weinig tot geen plaats op dit congres over duurzaamheid: groengelovig. Hoop ervaar ik echter wel, want als ik er vragen over stel, wordt het erkend als een goed punt. Onkundig is men dus gelukkig niet. Maar daar blijft het bij. Wordt dit nu het nieuwe groene christelijke taboe? Ik houd mijn hart vast.

Belangen en vragen

En dat, lieve mensen, vind ik lastig te verteren, ook intens verdrietig, moet ik eerlijk toegeven. Ik kan me indenken dat men de christelijke achterban met veel vertegenwoordigers in de agrarische sector en hun economische belangen niet zomaar terzijde kan of wil schuiven. En dat men duurzaamheid daarom liever definieert vanuit aandacht voor zonnepanelen, afval scheiden en je fair trade koffie. Maar als dit het hele groen gelovige verhaal is in de Naam van God de Vader, de Almachtige, Schepper des hemels en der aarde (Apostolische geloofsbelijdenis) dan heb ik nog wel wat vragen. En een handige tip: GO VEGAN, want dat is Gods oorspronkelijke groene belofte.

Sandra